516 - حُسن معاشرت
حُسن معاشرت
وَ ألبِسْنِي زِينَةَ المُتّقينَ في... طِيبِ المُخالَقَة.[۱]
یکی دیگر از زیورهای مردم صالح و با تقوا که در دعای نورانی مکارم الاخلاق از خداوند درخواست شده است، «طیب المخالقة» است.
«مخالقة» به معنای معاشرت است[۲] و «طیب المخالقة» یعنی حُسن معاشرت یا همان خوش‌رفتاری با دیگران.
معیار حُسن معاشرت، قلمرو و آثار آن، از جمله مطالبی است که در توضیح این فراز به اختصار به آنها می‌پردازیم.
معیار حُسن معاشرت
معیار حُسن معاشرت در روایتی از امیر مؤمنان علی(علیه السّلام) بیان شده است. طبق نقل، ایشان هنگامی که در بستر شهادت بودند، وصایایی برای فرزندان عزیزشان داشتند که یکی از آن وصایا این بود:
يا بَنِيَّ، عاشِرُوا النّاسَ عِشرَةً إن غِبتُم حَنّوا إلَيكُم، وإن فُقِدتُم بَكَوا عَلَيكُم.[۳]
فرزندان من! با مردم چنان معاشرت كنيد كه هر گاه غايب شديد، مشتاق ديدار شما باشند و هر گاه از دست رفتيد، بر شما بگريند.
طبق این معیار، هر نوع برخوردی که زمینه‌ساز علاقه قلبی مردم نسبت به انسان شود و مودت و محبت را در جامعه اسلامی تقویت کند، مطلوب و ممدوح و نشانه نیکو بودن معاشرت است.
