بسم الله الرحمن الرحیم
اللَّهُمَّ وَ أَنْطِقْنِي بِالْهُدَى[1]
خداوندا! زبانم را به هدایت گویا کن.
در جلسه پیشین به اهمیت مسأله اصلاح زبان اشاره کردیم و اکنون روایاتی دیگر در این زمینه :
از پیامبر اسلام(صلّیاللهعلیهوآله) روایت شده است که بیشتر گناهان بشر در زبانش شکل میگیرد:
أَكْثَرُ خَطَايَا ابْنِ آدَمَ فِي لِسَانِهِ[2]
بيشترين خطاهاى آدميزاد، در زبان اوست.
در روایت دیگری از امام باقر(علیهالسلام) میخوانیم دوری از گناهان بدون حفظ زبان معنا ندارد:
لَا يَسْلَمُ أَحَدٌ مِنَ الذُّنُوبِ حَتَّى يَخْزُنَ لِسَانَه[3]
هيچ كس از گناهان در امان نمىماند مگر آن كه زبانش را در كام كشد.
به همین جهت است که هر چه بیشتر سخن گفته شود احتمال لغزش بیشتر است و هر چه لغزش بیشتر افتادن در گناه فزونتر:
عنه(صلّیاللهعلیهوآله): مَن كَثُرَ كَلامُهُ كَثُرَ سَقَطُهُ، ومَن كَثُرَ سَقَطُهُ كَثُرَت ذُنوبُهُ، ومَن كَثُرَت ذُنوبُهُ كانَتِ النّارُ أولى بِهِ.[4]
هر كه گفتارش بسيار شود، لغزشش نيز بسيار مىگردد و هر كه لغزشش بسيار گردد، گناهانش بسيار مىشود و هر كه گناهانش بسيار شود، آتش بر او سزاوارتر مىگردد.
این که در بسیاری از مواقع، با انجام کارهای نیک هیچ احساس تحول و معنویت و نورانیتی پیدا نمیکنیم برای همین «کنترل زبان» است.
گر نه موشِ زدد در انبار ماست گندم اعمالِ چِل ساله کجاست؟
اول ای جان! دفع شر موش کن وانگهان در جمعِ گندم کوش کن!
به قول معروف «ثوابدان ما سوراخ است». این از مشکلات جدی امروز ماست در کنترل زبان خود ناتوانیم، مجالس غیبت فراوان است و... این همان «موش دزد» است که همه اعمال را خراب میکند.
[۱] الصحيفة السجّاديّة، الإمام زین العابدین(عَلَیْهِالسَّلامِ)، ص۹۸، الدعاء۲۰.
[۲] . .روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، ج۱، ص: ۴۶۹
[۳] . .تحف العقول، ص: ۲۹۸
[۴] . كنز العمّال: ج۳، ص۵۵۳، ح۷۸۷۰.