وَ اجعَل أوسَعَ رِزقِكَ عَلَيَ إذا كَبِرتُ.[1]
در توضيح اين فراز از دعاي مکارم الاخلاق، به اين نکته اشاره شد که در فرهنگ قرآن و حديث، رزق اعم از رزق مادي و معنوي است.
نکته بعدي، درباره «وسعت رزق» است. در لسان روايات، اين تعبير، هم در مورد رزق مادي به کار رفته و هم رزق معنوي؛ ولي بيشتر در مورد رزق مادي استعمال شده است. مثلا امام صادق (عليه السّلام) طبق نقل در تفسير آيه شريفه ?رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً?[2] ميفرمايد:
رِضوانُ اللّهِ وَ الجَنَّةُ فِي الآخِرَةِ، وَ السَّعَةُ فِي الرِّزقِ وَ المَعايِشِ و حُسنُ الخُلُقِ فِي الدُّنيا.[3]
مراد، خشنودى خدا و بهشت است در آخرت؛ و گشايش در روزى و مايههاى معيشت و اخلاق خوش در دنيا.
اينکه حَسنه در دنيا به امکانات زندگيِ مناسب و حُسن خُلق تفسير شده است، معلوم ميشود که اگر انسان، امکانات مادي داشته باشد؛ ولي اخلاق خوب نداشته باشد، زندگي براي او جهنم است، چه اينکه بيشتر طلاقها و جداييها به خاطر بيپولي نيست، بلکه بر اثر بداخلاقي و سوء خُلق است.
وسعت در رزق و روزي در دعاهاي زيادي آمده است به عنوان نمونه در دعايي که در تعقيبات نماز صبح و مغرب وارد شده است، ميخوانيم:
وَ السَّعَةَ في رِزقي.[4]
و در روزىام گشايش، قرار ده.
در روايتي از امير المؤنين (عليه السّلام) نيز چنين نقل شده است:
نِعمَ البَرَكَةُ سَعَةُ الرِّزقِ.[5]
گشاده روزى، چه نيكو بركتى است!
بنا بر اين، اين که انسان از خدا بخواهد رزق او وسيع باشد و همه نيازهاي او را پوشش دهد، طبق روايات، خواسته مطلوبي است.