ثمرۀ دوراندیشی

عن مولانا الهادي­عليه ­السّلام : اذکـُر حَسَرات التّفريـط تأخُذ بتقديم الحزم[1]

به ياد آور افسوس هاي کوتاهي کردن در کار خير را تا احتياط و دورانديشي به کار گيري.
چند نکته از اين روايت نوراني استفاده مي شود :
1. اين روايت در واقع اشاره به آياتي دارد که مردم را از حسرت و افسوس روز قيامت بر حذر مي دارد ؛ مانند ((أن تقولَ نفسٌ ياحَسرَتي علَي مَا فرَّطتُ في جنب الله ))[2] يعني دريغا در آنچه در کار خداوند فروگذاردم و کوتاهي کردم.
يکي از نام هاي روز قيامت ، " يَومُ الحسرة " است. ((و أنذِرهُم يوم الحَسرَةِ إذ قُضِيَ الأمرُ و هُم في غَفلَةٍ و هُم لا يؤمِنونَ ))[3] 2. اگر کسي قبل از مرگ ، آماده سفر آخرت نباشد قطعاً پس از مرگ افسوس مي خورد ، لذا در اين روايت نوراني
مي فرمايد : به ياد آن حسرت ها و افسوس ها باش تا دورانديشي کني و اجازه گرفتار شدن به آن حسرت ها را ندهي.
3. علاوه بر تلاش کردن براي رهايي از افسوس روز قيامت ، دعا کردن هم لازم است ؛ اينکه انسان از خدا بخواهد کمکش کند و دست او را بگيرد. هرچند دعا کردن هم يک نوع تلاش است.
مرحوم سيّد بن طاووس رضوانُ الله عليه از زيد بن علي بن الحسين عليهم السّلام نقل مي کند که گفت : پدرم علي بن الحسين عليهما السّلام در شب بيست و هفتم ماه مبارک رمضان تا سحر اين دعا را تکرار مي کرد :
(( اللهمّ ارزقني التّجافي عن دار الغرور إلي دارالخُلود و الإستعداد للمَوتِ قبل حلول الفَوت ))[4] پروردگارا ! فاصله گرفتن از سراي غرور و فريب را نصيبم کن و روي آوردن به سراي جاودانگي و آمادگي براي مرگ را پيش از آن که فرصت از دست برود ، روزي ام کن .