کیمیای محبت

خدا را نزد بندگانش محبوب سازید تا خداوند شما را محبوب خود کند.

چند نکته در این روایت نورانی قابل توجّه است که تا به حال به سه مورد آن اشاره کرده ایم. امّا چهارمین نکته در این روایت نورانی ، پاداش کسی است که خدا را نزد مردم محبوب کند.

نکته چهارم : می فرماید پاداش مبلّغی که تلاش میکند مردم علاقه مند به خداوند شوند این است که خودش محبوب خدا می شود ، یعنی خدا علاقه به این مبلّغ پیدا می کند.

هیچ نعمتی بالاتر از این نیست که انسان به کیمیای محبّت خدا دست پیدا کند. اگر مبلّغ خالصانه برای خدا تبلیغ کرد و حاصل تبلیغش هم این شد که مردم ، خصوصاً نسل جوان ، علاقه به خدا پیدا کنند ، این زمینه ساز علاقه خدا به این مبلّغ است.

نکته پنجم : نشانه محبوبیت انسان نزد خدا این است که انسان صبغه الهی پیدا کند ؛ اگر کسی محبوب خدا شد یک نشانه ای دارد و آن نشانه در حدیث قُرب نوافل آمده است ، روایتی که هم شیعه نقل کرده و هم سنّی ، سندش هم صحیح است. روایت این است : (( قال رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم قال الله عزّ وجلّ : ... و إنّهُ لَیَتَقَرَّبُ إلیَّ بالنّافلة حتّی أحِبّهُ فَإذا أحبَبتَهُ کُنتُ سَمعَهُ الّذي یَسمَعُ بِه و بَصَرَهُ الّذي یُبصِرُ بِه و لِسانَهُ الّذي یَنطِقُ بِه و یَدَهُ الّذي یَبطِشُ بِها إن دعاني أحبَبتُهُ و إن سَألَني أعطَیتُهُ )) [2]

می فرماید : بنده خدا بعد از انجام واجبات بوسیله نافله(کارهای مستحبّی) به خدا قُرب پیدا می کند تا آنجا که او را دوست می دارم ؛ پس چون دوستش داشتم ، گوش شنوایش ، چشم بینایش ، زبان گویایش و دست نیرومندش می شوم. اگر مرا بخواند پاسخش می دهم و اگر از من بخواهد به او می بخشم.

علامت محبوبیت انسان نزد خدا این است که خدا گوش انسان می شود ، چشم انسان می شود ، زبان و دست انسان می شود.

دربرخی از روایات داریم (( عقلَهُ الّذي یَعقَلُ بِهِ )) حتّی عقل انسان می شود ، یعنی انسان آن جوری فکر می کند که خدا می خواهد.