عن ابی عبدالله علیه السلام : کان ابوذر رضی الله عنه یقول فی خطبته ... یا مبتغی العلم لا یَشغَلُک اهل ٌ و لا مالٌ عن نفسک انت یوم تُفارقُهم کضَیف ٍ بِتَّ فیهم ثم غَدَوتَ عنهم الی غیرهم و الدنیا و الاخره کمنزل تَحَوَّلتَ منه الی غیره و ما بین الموت و البَعث الّا کنومةٍ نِمتَها ثم استَیقَظتَ منها [1]
در جلسه گذشته قسمت اول این روایت نورانی که امام صادق از ابوذر نقل می کند را توضیح دادیم اما فراز دوم روایت می فرماید : « ای کسی که دنبال علم هستی مراقب باش دلبستگی به دنیا و مافیها تو را از خودت غافل نکند سپس سه مثال می زند برای اینکه انسان در دنیا دلبستگی نداشته باشد .
مَثَل اول : وقتی از خانواده ات جدا می شوی مانند مهمانی هستی که چند روزی با آنها بودی و بعد از آنها جدا شده ای .
مَثَل دوم : دنیا و آخرت مانند دو خانه ای است که از یکی به دیگری منتقل می شوی .
مَثَل سوم : فاصله مرگ و قیامت به اندازه فاصله میان خواب و بیداری است گویا در خواب بودی و یکباره بیدار می شوی می بینی قیامت برپا شده و به حساب اعمالت رسیدگی می شود .
[1] الکافی، ج2، ص134