دوستی برای خدا

قال الرضا علیه السلام: « مَن استَفادَ اخاً فی الله عزّوجلّ اِستفادَ بیتاً فی الجنة »
هرکس برای رضای خداوند عزوجل برای خود برادری انتخاب کند گویا خانه ای در بهشت برای خویش برگزیده است. [1]
چند نکته در این حدیث قابل توجه است .

1. اسلام دین اجتماعی است ، دین عزلت و گوشه گیری نیست به همین جهت ترغیب می کند که شخص مسلمان دوستان بیشتری داشته باشد .
2. همچنین دستور اسلام به دوست یابی مطلق نیست بلکه مقید است « اخاً فی الله » دوستی در راه خدا ، برای خدا باشد . دوستی که برای خدا نباشد در واقع دوستی نیست بلکه خودخواهی است به همین جهت روز قیامت همه دوستی ها تبدیل به دشمنی می گردد مگر آن دوستی هایی که برای خدا باشد . « یومئذٍ بعضهم لبعض ٍ عدو الاّ المتقین »
3. دوستی برای خدا سبب تکامل معنوی انسان می شود و در واقع یک نوع عبادت است لذا در روایت می فرماید : « استفاد بیتاً فی الجنة »