مکارم اخلاق (2)

در ادامه روايتي که درباره کيفيت مجلس پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله از بيان اميرالمؤمنين عليه السلام و از لسان مبارک امام حسين عليه السلام صادر شده، رسيديم به اين فراز که حضرت، نوع رفتار پيامبر صلي الله عليه و آله را با مردم اينگونه توصيف مي فرمايند:
عن الحسين عليه ‏السلام: كانَ رَسولُ اللّهِ صلى ‏الله ‏عليه ‏وآله دائِمَ البِشرِ، سَهلَ الخُلُقِ، لَيِّنَ الجانِبِ، لَيسَ بِفَظٍّ و لا غَليظٍ، ولا سَخّابٍ ولا فَحّاشٍ ولا عَيّابٍ ولا مَزّاحٍ، يَتَغافَلُ عَمّا لا يَشتَهي، ولا يُؤيِسُ مِنهُ ولا يُحَبِّبُ فيهِ.[1]
پيامبر خدا صلى ‏الله ‏عليه ‏وآله گشاده رو و خوش اخلاق و نرمخو بود و با دیگران با خشونت برخورد نمی کرد، فرياد نمى‏كشيد و ناسزا نمى‏گفت و عيب جويى نمى‏كرد و بذله گو نبود. نسبت به چیزی که از آن خوشش نمی آمد تغافل می کرد و به گونه ای با دوستش رفتار می کرد که آرزومندان از او نومید نمی شدند.
خداوند متعال به ما توفیق دهد این خصوصیات را در خود ایجاد کنیم.