ذکر خدا در همه حال

عن الحسين عليه ‏السلام إنه قال: سَأَلتُ أبي عليه ‏السلام عَن ... مَجلِسِهِ [أي رَسولِ اللّهِ صلى ‏الله‏ عليه ‏و آله‏] فَقالَ: كانَ رَسولُ اللّهِ صلى ‏الله ‏عليه‏ وآله لا يَجلِسُ‏ ولا يَقومُ إلّا عَلى‏ ذِكرٍ. [1]
از حضرت امام حسین علیه السلام نقل شده که فرمود: از پدرم درباره چگونگی نشستن او [رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه ‏و آله‏] پرسیدم. فرمود: پيامبر اكرم صلى‏ الله‏ عليه ‏و آله نمى‏ نشست و بر نمى‏ خاست مگر در حال ذکر و یاد خدا.
نکاتي که درباره سيره عملي پيامبر خدا صلي الله عليه و آله است در واقع همان سبک زندگي اسلامي را نشان مي دهد. يکي از سيره هاي عملي ايشان اين بود که نشست و برخاست ايشان با ياد خدا بود. در روايت است يکي از اصحاب اميرالمومنين عليه السلام در محضر ايشان که خواست بنشيد، صندلي اش لغزيد و به زمين خورد و حضرت علت زمين خوردن وي را نگفتن «بسم الله الرحمن الرحيم» دانستند. و بعد فرمودند دوستان ما اينطورند که اگر يک خطاي کوچکي هم انجام دهند خداوند متعال مشکلي برايشان به وجود مي آورد تا متوجهشان نمايد.- ما اصاب من مصيبه فبما کسبت ايديکم-.
اينکه پیامبر صلی الله علیه و آله چه ذکري در هنگام نشستن و برخاستن مي فرمودند در روايتی از امام صادق علیه السلام آمده است:
« پيامبر خدا هرگاه از مجلسى برمى‏خاست، اگر چه زمانى كوتاه در آن جا نشسته بود، بيست و پنج مرتبه از خدا آمرزش مى‏طلبيد.»[2]
همچنین از امام باقر علیه السلام نقل شده که فرمودند:
هر كه مى‏خواهد با پيمانه پُر مزد گيرد، بايد هنگام برخاستن از جاى خود چنين بگويد: «سبحان ربّك ربّ العزّة عمّا يصفون‏ و سلامٌ على المرسلين و الحمد للّه ربّ العالمين (اى پروردگار عزّت و شكوه! پاك و منزّهى از هر توصيفى؛ درود بر فرستادگان خدا و ستايش از آنِ خدايى است كه پروردگار جهانيان است)».[3]