اولین مقاله از شانزدهمین شماره نشریه دانش ها و آموزه های قرآن و حدیث به معرفی شخصیت حدیثی مرحوم آیت الله محمدی ری شهری با عنوان « آیتالله ریشهری، بزرگخادم حدیث شیعه»، پرداخته است.
در این مقاله ویژگیهای حدیثپژوهی، ویژگیهای آثار، ویژگیهای مدیریتی و ویژگیهای رفتاری آیت الله ری شهری،بررسی شده است.
در طلیعه این مقاله آمده است:
نخستین روز فروردین ۱۴۰۱ مصادف با ۱۸ شعبان ۱۴۴۳، آیتالله محمّد محمّدی ریشهری استاد و محقّق بزرگ حدیث، رحلت کرد. او مجتهدی حدیثپژوه بود که در دوران معاصر، حدیث شیعه را احیا نمود. وی زمانشناس بود و توانست راه را به درستی یافته و در دورهای که حدیث، نیاز به پشتیبان و مدافع داشت، توفیق ورود به این عرصه را بیابد و با تلاشی جهادگونه، این بار سنگین را به دوش گیرد. مرحوم آیتالله محمّدی ریشهری را میتوان بزرگمدافع حدیث شیعه دانست؛ چه اینکه تلاشهای او به گسترش حدیث در جامعه شیعی انجامید و این گوهر گرانبها در کنار قرآن کریم، جایی نیکوتر برای عرضه یافت.
در این مقاله با اشاره به ویژگیهای آثار آیت الله ری شهری، میخوانیم:
آثار مرحوم آیت الله ریشهری، گوناگون و پرشمار است. این نگاشتهها با وجود تفاوت، شباهتهایی به یکدیگر دارند که صفات مشترک آنها را میسازد.
در ادامه، برخی از این ویژگیها را برمیشمارم.
۱. همراهی قرآن و حدیث: در همه کتابهای مرحوم آیت الله ریشهری، همراهی قرآن و حدیث، آشکار است.
آن مرحوم در مقام عمل، قائل به حدیث ثقلین بودند. از این رو در همه پژوهشها و تحلیلها تلاش میکردند تا رابطه کتاب و سنّت را کشف و تبیین کنند.
تبیین حدیث با حدیث: بیانهای مرحوم آیت الله ریشهری، برگرفته از حدیث بود. ایشان تلاش میکردند که از بیانات تبرّعی، حدسی و فرضی، دوری کرده و با یک یا چند حدیث به تبیین حدیثی دیگر اقدام کنند...