شهادت سردار سلیمانی، ترنم سرود رهایی ملتهای در بند و آغازی بر پایان سیطره ننگین آمریکا بر منطقه

متن پیام آیت الله محمدی ری شهری بدین شرح است:

باسم ربّ الشهداء و الصدّیقین

«يَأَيَّتهُا النَّفْسُ الْمُطْمَئنَّةُ. ارْجِعِى إِلىَ‏ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً. فَادْخُلىِ فىِ عِبَادِى. وَ ادْخُلىِ جَنَّتىِ.»(1)
شهید بزرگوار، سردار سلیمانی، مجاهد نستوه مخلصی بود که همه عمر خویش را در کنار امام راحل و خلف صالحش، رهبر بی بدیل انقلاب، به پیکار با استکبار جهانی سپری کرد و دشمنان را چنان به ستوه آورد که با دستور مستقیم رئیس ابر جناینکاران جهان، رئیس جمهور آمریکا ترور شد و به آرزوی دیرین خود رسید.
او مصداق بارز انس یافتگان با سختی و پیکار و مرگ بود و به فرموده مولایش: « اسْتَلَانُوا مَا اسْتَوْعَرَهُ الْمُتْرَفُونَ‏ وَ أَنِسُوا بِمَا اسْتَوْحَشَ مِنْهُ الْجَاهِلُونَ وَ صَحِبُوا الدُّنْيَا بِأَبْدَانٍ أَرْوَاحُهَا مُعَلَّقَةٌ بِالْمَحَلِّ الْأَعْلَى‏».(2)
او همیشه آماده شهادت بود و چونان اسوه اش علی علیه السلام باکی نداشت که شهادت به سراغش آید یا او به سوی شهادت بشتابد. او نه تنها افنخار ایران و اسلام که افتخار همه مستضعفان و پیکارگران راه شرافت و عدالت بود و مرگ سرخش، تحقق وعده الهی و پیروزی نهایی استضعاف بر استکبار را نوید می دهد.
زندگی او برکات فراوانی برای پیروان اسلام و انقلاب داشت و بیتردید شهادتش نیز کمتر از آن نخواهد بود. با جرات می توان گفت: شهادت سردار سلیمانی، ترنم سرود رهایی ملتهای در بند است و آغازی خواهد بود بر پایان سیطره ننگین آمریکا بر منطقه.
این جانب عروج سرخ این سردار سپاه اسلام را به همرزمان شهیدش و به روح بزرگ او تبریک و فقدان این ابرمرد تاریخ پیکار با استکبار را به حضرت بقیة الله الاعظم، مقام معظم رهبری و فرمانده کل قوا، ملت شهیدپرور ایران و همه دلدادگان مقاومت اسلامی در سراسر جهان تسلیت می گویم و از خداوند منّان می طلبم او را مهمان سالار شهیدان و سرباز پا به رکاب امام زمان ارواحنا له الفداء گرداند و در صف نخست شهدای بزرگ اسلام محشورش نماید.

محمدی ری شهری
13 دی ماه 1398

(۱) سوره مبارکه احزاب، آیه ۲۳

(۲) نهج البلاغة : بخشی از حکمت ۱۴۳ . «... آنچه را خوشگذاران ها دشوار مى شمارند، آسان گرفتند، با آنچه كه ناآگاهان از آن هراس داشتند أنس گرفتند. در دنيا با بدن هايى زندگى مى كنند، كه ارواحشان به جهان بالا پيوند خورده است….»