به منظور بهره گيری همگان از مجموعه ی ده جلدی دانش نامه امام مهدی(ع) به ويژه در سفرهای تبليغی، گزيده ای از آن تهیه شده است. معيارهای گزيده نگاری عبارت بوده از:
۱. جامعيّت نسبت به همه عناوين و تحليل ها.
۲. تلاش برای انتخاب احاديث معتبرتر، و در موارد مشابه، انتخاب احاديث با منابع کهن تر و معتبرتر.
۳. انتخاب احاديثی که معنای روشن تر و تناسب بيشتری با عنوان دارند.
۴. حذف اسناد روايات.
۵. آوردن متن عربی روايات در پانوشت ها.
۶. حذف بخش چهاردهم با عنوان کتاب شناخت مهدوی.
۷. تلخيص بيان های طولانی و بر جای نهادن تحليل های کوتاه.
۸. تلخيص پانوشت ها.
محتواى کلى دانش نامه امام مهدى(ع)
بخش اول: مهدويت در نگاهى کلّى که در آن عقيده به امام مهدى(ع) را از نگاه قرآن و احاديث پيامبر(ص) و اهل بيت(ع) به طور کلى بررسى شده است.
بخش دوم: زندگى نامه امام مهدى(ع) که از نسب خانوادگى تا حيات طولانى ايشان و پاسخ به پرسش هايى در اين زمينه فراهم آمده است.
بخش سوم در باره غيبت امام مهدى(ع) و عناوينى مانند پيشگويى در باره غيبت، حکمت غيبت و برکات آن بررسيده شده.
بخش چهارم در باره سفيران و وکيلان حضرت سامان يافته که در آن پژوهشى کامل در باره مدّعيان دروغين نيابت و مهدويت هم آمده است.
بخش پنجم به موضوع توقيع هاى امام مهدى(ع) بر پايه موضوعات اعتقادى و سياسى و توقيعات فقهى، توقيعاتى که حکايت از کرامت دارد اختصاص يافته است.
بخش ششم: ديدار با امام مهدى(ع) است که ديدار با امام پيش از غيبت، ديدار با امام(ع) در دوران غيبت صغرا، ديدار با امام مهدى(ع) در دوران غيبت کبرا و عنايت امام(ع) به شمارى از علما و مراجع و خاطراتى که نگارنده در خصوص ديدار با امام(ع) از افراد مطمئن شنيده است، گزارش و سپس رؤيت امام در دوره غيبت کبرى بررسى شده است.
بخش هفتم وظايف و مسئوليت هاى پيروان اهل بيت(ع) را در روزگار غيبت تبيين مى کند که مهم ترين آن چگونگى انتظار و دعا براى فرج و تلاش براى زمينه سازى حکومت جهانى امام مهدى(ع) است.
بخش هشتم دعا، توسل و استخاره است که دعاهايى از اهل بيت(ع) در باره امام مهدى(ع) و يارانش يا از خودِ امام مهدى(ع) نقل شده است.
بخش نهم زيارت هاست که زيارت نامه هايى براى زيارت امام مهدى(ع) و نيز زيارت نامه هايى منسوب به ايشان را در اين بخش مى توان ديد.
بخش دهم نشانه هاى ظهور است که نشانه هاى حتمى و غير حتمى و بحث رجعت بررسى شده است.
بخش يازدهم قيام امام مهدى(ع) و گزارش هايى در باره زمان، مکان و ياران ايشان از مهم ترين موضوعات آن است.
بخش دوازدهم در باره سيره حکومتى امام مهدى(ع) است که مبانى و اصلى ترين سياست هاى حضرت تجزيه و تحليل شده است.
بخش سيزدهم نمونه هايى از سروده هاى مهدوى از قرن اوّل تا قرن حاضر در آن ارائه شده است.
آخرين بخش، کتاب شناسى مهدويت است در دو عنوان کلى مهدويت نگارى تا قرن دوازدهم و مهدويت نگارى پس از قرن دوازدهم. آثار تدوين يافته در باره مهدويت بر اساس ترتيب تاريخى گزارش شده که اين بخش در گزيده حذف شده است.