برخی می پندارند که قدرت حافظه نقش اول را در حفظ قرآن دارد اما براساس تجربه ی شخصی آیت الله ری شهری، قوت حافظه مهم ترین عامل نیست بلکه به کارگیری نکات مهم دیگر، سبب می شود افرادی با دارای حافظه ی متوسط نیز بتوانند حافظ قرآن گردند. و به عکس، بی توجهی به این نکات موجب می شود صاحبان حافظه ی نیرومند، توفیق حفظ قرآن را نیابند.
آیت الله ری شهری در مقدمه ی کتاب خود اظهار می دارد که حافظه ی متوسط بلکه پایین تر از متوسط دارد اما راز موفقیت خود در حفظ قرآن را پس از توفیق الهی، رعایت نکاتی بوده که در این کتاب توضیح داده است.
ایشان علاوه بر آنکه روش های مطلوب را ذکر می کند، از برخی روش ها انتقاد می کند.
وی در مقدمه، پس از بیان خاطره ی خود در مورد حفظ قرآن، مطالب اصلی کتاب را در سه فصل سامان داده است:
در فصل اول تحت عنوان «برکت های حفظ قرآن» فواید این کار را برشمرده است.
در فصل دوم با عنوان «رازهای حفظ قرآن» در ابتدا تجربیات شخصی خود را در این گام، یادآور شده از قبیل تصمیم، نظم، تهاجم، تکرار، قرآن مورد استفاده برای حفظ، استفاده از نوار ترتیل و... سپس به بیان عوامل تقویت حافظه می پردازد.
در فصل سوم ذیل «مسؤولیت های حافظ قرآن» یادآور می شود که حافظ با یادآوری محفوظات خود نگذارد، به بوته ی فراموشی سپرده شوند. پس از آن، به عمل به قرآن و مؤدب شدن به آداب دینی سفارش کرده است.