298 - درس تفسیر قرآن

گزیده درس تفسیر آیه سوم سوره مبارکه بقره:

مطلق و نسبی بودن غیب در قرآن:
غیب مطلق تنها مختص خداوند متعال است ولی غیب نسبی مانند وحی، ایمان به پیامبران گذشته بخصوص پیامبر اکرم(ص)، رویدادها و اتفاقهایی که در گذشته به وقوع پیوسته، بهشت و معاد همه و همه از امور غیبی هستند که انسان مومن بدان اعتقاد دارد.

هیچ انسان و موجودی ذات خداوند متعال را نمی‌تواند ببیند در همین زمینه امام علی(ع) در نهج البلاغه می‌فرماید: خداوند غیب نیست بلکه در مقابل چشم باطنی انسانهای با تقوا حاضر است و درک می‌کنند.

ایمان به پیامبر اکرم(ص) باید همراه با اعتقاد به ظهور پیامبران پیشین باشد:
شیخ صدوق فرمودند: اعتقاد به خداوند متعال، کتابهای آسمانی و پیامبران الهی همگی بیانگر ایمان به غیب است؛ پیامبر اکرم(ص) فرمودند: مومنان دوران آخر زمان برادران من هستند و این در حالی بود که یاران خود را اصحاب خطاب می‌کردند زیرا اصحاب وجود پیامبر را درک کرده و به ایشان ایمان داشتند اما مومنان و متقیان در دوران آخر زمان ایشان را ندیده به رسالتش ایمان دارند و از اوامر و نواهی پیامبر(ص) اطاعت می‌کنند.

در دوران آخر زمان حفظ دین همانند نگه داشتن آتش در کف دست است و با همه وجود در صیانت از اسلام و انقلاب تلاش می‌کنند.

انسانهایی که به وجود مبارک امام زمان(عج) اعتقاد دارند مصداق بارز ایمان به غیب هستند آنان معتقد هستند که روزی به فرمان الهی امام عصر(عج) ظهور و جهان را به معنای واقعی کلمه پر از عدل و داد خواهد کرد.

خداوند متعال به منتظران واقعی آن امام همام عقل و معرفتی داده است که به حضور ایشان معتقد هستند به همین سبب در روایات متعددی آنان افضل از دیگر مسلمانان معرفی می‌شوند، از دیگر ویژگی آنها آن است که معتقد هستند در عصر غیبت باید مطیع اوامر جانشین امام عصر(عج) رهبر معظم انقلاب باشند.