سخنى در باره ادب قنوت
قنوت در همه نمازهاى روزانه و نافله هاى آنها ، بلكه در تمامى نافله ها حتّى نماز شفع ، مستحب است و اين استحباب در نمازهاى واجبى كه بلند خوانده مى شوند بويژه نماز صبح ، وتر و جمعه ، مورد تأكيد ، و فتوا به وجوب آن در نمازهاى واجب و يا نمازهاى واجبى كه بلند خوانده مى شوند ضعيف است . قنوت در هر نماز ، يك مرتبه و پيش از ركوع ركعت دوم به جا آورده مى شود و در نماز وتر نيز پيش از ركوع است . تنها نماز عيد فطر و عيد قربان ، در ركعت اوّل ، پنج قنوت و در ركعت دوم ، چهار قنوت دارد و نيز نماز آيات دو قنوت : يكى پيش از ركوع پنجم و يكى پيش از ركوع دهم (و بعيد نيست كه در آن نيز پنج قنوت مستحب باشد ، در هر دو ركوع ، يك قنوت) و نيز در نماز جمعه كه دو قنوت مستحب است : در ركعت اوّل ، پيش از ركوع و در ركعت دوم ، پس از آن . در قنوت ، بالا آوردن دست ها لازم نيست و ذكر مخصوصى ندارد ؛ بلكه جايز است هر ذكر و دعا و مناجات و درخواست حاجتى كه بر زبان رفت ، گفته شود و كمترين اندازه آن ، پنج يا سه مرتبه «سبحان اللَّه» يا سه مرتبه «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» يا سه مرتبه «الحمدللَّه» است و بلكه يك بار «سبحان اللَّه» يا همين ذكرهايى كه نام برده شد ، كافى است ، همان گونه كه مى توان به صلوات بر پيامبر صلى اللَّه عليه وآله و خاندانش بسنده كرد و يا به دعايى مانند «اللّهمَّ اغفر لي ؛ خدايا! مرا بيامرز» و مانند آن .
و بهتر است كه جامع ستايش خداوند متعال ، صلوات و درود بر پيامبر صلى اللَّه عليه وآله و خاندانش ، و طلب مغفرت براى خود و مردان و زنان با ايمان باشد . [۱]
العروة الوثقى : ج ۲ ص ۶۰۷ .
